తాజ్ రచనలు

చెలి నా నిచ్చెలి........... అపురూపాల పదకోమలి  చిగురించె పసిరెమ్మవి  కురిసె వర దీప్తివి  తడిసె జడి ముక్తివి  అర విరిసిన ఓ జాబిలి  విర కాసిన తారల వెలుగువి  చెంగంచున చిలకల ముగ్గువి  కొంగు దాపులో పూల రెమ్మవి  వయసు సోగసుల నిధి నీవె  నీ సోగసు పిలుపులు నను చేరె  సుందరమంటి నీ మోము  వలపు బాణాలు ఇటు విసిరె  నాటు చూపులు గాటు మాటలు  పోటు వేసెటి నీటు మమతలు  నన్ను పిలిచెను పరద మాటుకు  మెల్లగ జారె వస్త్రాలు మత్తున జారె నేత్రాలు  హ...ఈ రాతిరి నాదే రక్తిలో జోరె  గెలుపోటములకు తావే లెక  ఈ తిమిరం ఊగుతు సాగవలె  మదు కౌగిట చెమటల జారవలె  మన కలయిక మనసుకు మంజిరమై  సంత్రుప్తి గీతాలు పాడవలె.. ---------------------------------------++++🪄 రచన : తాజ్  పల్లెటూరి పిల్లోడు

శ్రీ నమష్క్రుత సలాము మీకు స్వియ పరిపాలకా దయించు మాకు పూజ్యనీయ శుభమస్తు మీకు ఆరోగ్యమస్తు అని దీవించు మాకు వాణిజ్యమై, వ్యాపారమై దౌర్భాగ్యం చేరి, ధనార్జన కోరి ప్రామాణికం మారి, ప్రాధాన్యత జారి పల్లేరు దారి మార్చ పయనమైనారు పైస శ్వాస కాదని శాశించినారు ఆస్తి పరులని, అన్నార్తులని లేక బేద బావము రాక, భావి బంధం లేక ధీనుల రాతలు, కలిగించు రోతలు దర్శిస్తె మీకు తోలగు మా వెతలు అందరూ బ్రతకాలని మీ వైద్యం అందరికి అందాలని ఆరాట పడినారు, ఆ దిశలో నడిచారు జన్మించితివి మనిషిగా వెలుగొందుతువు మహార్షిలా మీ చేతిలో సంజీవిని దాగివుందో మా గొంతులో అమ్రుతమే జారుతుందో నవ నాడులు ఉత్తేజమై అంతా మాయ..! మా దెహం లో నిండును ఆరొగ్యచాయ ఈ కరోనా పై పొరాటం లో ఆటంకాలు అనుభవ పాటాలు కావాలి దాన్ని నివారించి నిఘంటువుగా మీ పేరు చిరస్తాయిలో నిలవాలి అనుభవజ్ఞులందరూ మీ మేథలో కోలువుండి మీరు సాగించు యజ్ణానికి చమురుగా తోడుండి యాగఫలం ఆరోగ్య సూత్రాలై వెలుగునండి మహమ్మారి కరోనాను ఖతం పెట్టెయ్యండి వైద్యొనారయణే హరి వైద్యుడు దైవం తో సమానం అన్నారు అక్షరాల మీకది చెందాలని నలుగురు అనగా విన్నాను నూరు వసంతాలు జీవించు దైవమా మీరేగు దారులన్ని విజయాలు పరువగా...

పడుచుదనం పరుగు తీయగ పల్లకినై నే నీ ధరి చేరగ  నీ పరువం మోస్తూ నేను, మై మరచి గానమెత్తగా  నీ కన్నుల వెలుగె నాకు దారి చూపు దీపము కాగా  నా ఊపిరి లయలో మ్రోగుతు నీ కాలి గజ్జే తాళమెయగా  నీ కంటి రెప్ప సవ్వడి వింటూ వడి వడి గా పరుగెడగా  దారి పోడుగు దాసి కన్నెలు చెమంతుల బంతులెయగా  అపహరించు దేవకన్యయని దేవేంద్రుడు యుద్దం చేయగ  నిలువరించి మెడలను తుంచి తరమనా నీను గెలవగా  సంబ్రమాశ్చర్యం తో భూ నభుంతరాలు దీవేనలిడగా  పాల బుగ్గ లోలికె సిగ్గు బుగ్గపైన ఎర్రని ముగ్గు  పెదవిపైన పూసిన పువ్వు మదువు జారు నీ చిరునవ్వు  పసిడి మెరుపు కసిరెపె రూపు మాటు వేసి వేస్తా కాటు  నీకు నాకె ఇక పోటి నీవు లేని జీవితం ఏపాటి  పూట పూటకు నీ తోటి సందర్శిస్తా స్వర్గ నగరి  జన్మ చివరన వాలిపోదాం ఆ వారణాసి (కాశి) -------------------------------------------------++++++🪄 రచన : తాజ్ పల్లెటూరి పిల్లోడు

రాళ్లపై తన పేరు రాయలేదెన్నడు రాతి గుండె తనదని తెలియరాలేదెన్నడు నా కంట శోకాన్ని రాల్చలేదెన్నడు ఆ శిలను కరిగించే రోజు రానెన్నడు ఆ మనసు కే ఇంత అలుసైతినినాడు నా మనసులో తనని నలిపితే ఏనాడూ అవమాన బారముతో అలసితిని ఈనాడు అక్కరకు ఆడించి వంచించే ప్రతినాడు ఆడదే నా పాలు హాలహాలమాయేనే చూడు నా బ్రతుకు మారింది పస లేని బీడు చివరగా చెదిరింది ఆశల గూడు ఆఖరకు నా బ్రతుకు ఎనలేని మోడు చూడరా బాబు ఆడదో క్రీడ కై నీడ అనుసరిస్తుంది అభినయిస్తుంది వెలుతురు లోనే తోడోస్తుంది అందులోనే అంతరిస్తుంది చీకటి చేరిన పారిపోతుంది ఒంటరి చేసి బాధిస్తుంది..👤 ------------------------++++++++ రచన : తాజ్ పల్లెటూరి పిల్లోడు

తెలుగు తల్లి నీకు వందనం.. తెలుగు లిపికి నేను పాదాక్రాంతం ....✍️ ఏమిటయ్యా ఈ నిరాశ నిస్సహయత  నిజానికి నీడ లెనట్టు నీతికి జాడ కరువైనట్టు ఆకాశపు నీటదార అలిగి దిగిరానట్టు నా గొంది లొని బావాలు గురి తప్పినవా అన్నట్టు బుద్ది మనసు ఒక్కటవగ నీకు దిక్కెవరు అన్నట్టు నా కలం విదిల్చి రాల్చ అక్షరాలె కరువైనట్టు శూన్యం లొ దూరి పొయి దారి మరిచి పొయినట్టు అంతా అయొమయం నాలొని కవికి పొయె కాలం.. అంతటా అమావాస్య ద్యయం కారు చీకంట్లొ నాతొ నాకె రణం ఝరులా సాగె నా జన పదులు జీవంకొల్పొయాయ  జనావళిని జనరంజకం చెయు జీతాసులు  కలం మాటుజారలెక జొగుతున్నాయా  నీరసించి నిద్రలొనె తూగుతున్నాయా   జంజామారుతమైన జన చైతన్య పంక్తులు  కావాతు మరిచి కాలిపొయాయా.. కవితె లొకంగా జీవించాను  బావవ్యక్తికరణకు కలమె నా ఆయుదమని గర్వించాను  కలం ముందు కానిదెదని బ్రమించాను  అంతటి నా ప్రతిభా శైలి ఎమయినది  కనుల పడునదెది మనసును ద్రవించలెక పొతున్నది  తెలుగు తల్లి నీకు వందనం,నన్ను కటాక్షించు కవితా కుసుమాలు నా మనసున విరసించు  నాలొని బావాలు అక్షర మార్గమై  కవితాక్షర మాలికల తో నిను అర్చించె ఆజ్ఞ ఇవ్వు  తెలుగు లిపికి వందనం... నాలొని కవిని సత్కరింపమని ఆవ్వానం... ర

పసుపు వస్త్రమున పసిడి కాంతగా  చెవుల లోలాకు చిందె వెలుగునా  మెడన ఆడు ఆ హారమంచునా  రంగు రాళ్ళను పోదిగినందున  లక్ష్మీ దేవిలా కాచె కన్నుల  సిరులు ఓలికెరా మణులు కురిసెరా  నీ నడుము నాట్యాన నా చేయి సాయగా  చుట్టు చుట్టనా వడ్డాన మవ్వనా  గంధం విరజిల్లు ఆ కురుల అంచున  జేడ గంటనై సేదతిరనా  సర్పమంటి ఆ నాసికంచున  తీపి పలుకునై నే నిలవన  శంఖమంటి నీ చెవుల నిత్యము  నా ప్రెమ బాసలు వల్లెవేయన  నీ అదర చుంబనల తో అలసిపోనా  నీ అందాల విందామరలు చూసి చూసి మూర్చపోనా నీకు దూరం అయిన  మన యదల భందం విడిపోయిన ఈ లోకాన్ని విడిచి పోనా జీవితాన్ని నిలువరించనా  ఆకాశ మార్గాన కదిలిపోనా  అల్లంత దూరాన ఓ తారలా  నీను చూస్తూ నే నే మిగిలిపోనా  ఆ జాబిలి వేలుగు నీవె కాదా  నీ దాపున నేనే ఓదిగిపోనా  నీవు అలిగిన నాడు చీకటి కాదా  అందుకైనా నువ్వు నవ్వాల నీ నవ్వున నే కూడా వెలగాలా..! రచన : తాజ్ పల్లెటూరి పిల్లోడు

మారిన జీవన ప్రమాణం  బంధాలు అనుబంధాలకు దూరమై   శాంతి సంతృప్తి లేక   మనుషుల్లా కాక మర యంత్రాలుగా మారిన మనం  మారేది ఏనాటికో చేరేది ఏ గూటికో  గతుకుల దారిలో గమ్యం ఏమిటో ....? అందనిదే గొప్పంటారు   ఆత్రంగా పరిగెడతారు  అయోమయమై అంతా భ్రమయై  అస్తవ్యస్తపు అలజడి బ్రతుకై   భాగ్యనగర భోగాలల్లో భోగ లాలస క్రీడలు కొరివై   సంపాదన సహేతుకమైన సిరిని గిరిగా పోగేయాలని  సహనానికి సవాలు చేస్తూ పైసాపై సవారీ చేస్తూ కోరికలను కుంపటి పోసి వేడి ధగల సంతృప్తిని కాచి    అశాంతిలో అడుగులు వెసి నూతిలోని రొట్టెను కూడా  నేతి అని చేతులు తోసి అభద్రతను ఆలింగనం చేసి  ఉరుకులు.. పరుగులు..నిరాశల చూపులు   రేపటితో నేటిని మరిచి   మూకుటిలో పేలాలవుతూ   ఆ తెలుపే శాశ్వతమనుచూ  సంబరంతో గెంతును అంటే   మంట తాప తూలిక తనది   జాలి అంటే అమాయకం మనది   రంగుకారమే ఒంటికి పూసి  జోడు బాధలే మనసుని దోసి   నిరంతరం తరం తరం   పరంపరల తదనంతరం   జీవితమే బొంగరం  కోరికలకు ఆశలకు అనువైన మందిరం   మనశాంతిని దోచే యంత్రాంగం..! రచన : తాజ్  పట్నం చేరిన పొరడు